Βγάλε μου μια δίαιτα!

Ο παραπάνω διάλογος, μπορεί σε κάποιους να φανεί αστείος, σε άλλους να θυμίσει μια αντίστοιχη συζήτησή τους με κάποιο γνωστό τους ή μη, διαιτολόγο ή να επαναφέρει απλά παλιές σκέψεις που δεν έχουν ειπωθεί. Για να ξεκαθαρίσει λοιπόν το τοπίο αυτό, καλό θα είναι να αναλύσουμε γιατί οι “δίαιτες” – έτσι τις ονομάζουν οι περισσότεροι μη γνώστες του αντικειμένου, εγώ προτιμώ να τις ορίζω ως διατροφές – δε σχεδιάζονται με γνώμονα 2-3 τιμές, (ύψος – βάρος – ηλικία) ή, ακόμη χειρότερα, χωρίς να ληφθούν υπ’όψιν ούτε καν αυτές.

1. Διαιτολογικό ιστορικό. Η κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξατομικεύεται. Το κάθε άτομο είναι μοναδικό, με διαφορετικές ανάγκες και για αυτό το λόγο, μία από τις πρώτες κινήσεις ενός διαιτολόγου είναι ο διάλογος, ώστε μέσα από τη συζήτηση αυτή να διακρίνει ή ακόμη και να “εκμαιεύσει” συνήθειες και τρόφιμα που μπορεί να έχει / να καταναλώνει ο εκάστοτε ασθενής (προτιμώ τον όρο, από τη λέξη “πελάτης”).
2. Ανθρωπομετρικά δεδομένα: Μέτρηση βάρους – ύψους, σύμφωνα με τις μετρήσεις των μηχανημάτων και όχι με βάση τους ισχυρισμούς του ασθενή. Λιπομέτρηση ή μέτρηση σύστασης του σώματος, ώστε να γίνει διάκριση των ποσοστών λίπους, μυϊκής μάζας (άλιπη μάζα), νερού, καθώς επίσης και του Βασικού Μεταβολικού Ρυθμού (πόση ενέργεια – θερμίδες χρειάζεται ο οργανισμός σε καθημερινή βάση για να ζήσει).
3. Κοινωνικά – Διατροφικά δεδομένα. Ωράριο καθημερινού προγράμματος (εργασία, σχολείο, ύπνος). Ιστορικό βάρους. Διατροφικό ιστορικό 24ώρου / τριημέρου / εβδομαδιαίο, κατά το οποίο γίνονται πιο ευδιάκριτες οι διατροφικές συνήθειες του ασθενούς.
4. Φυσική δραστηριότητα. Πρωταθλητισμός, γυμναστήριο, κολύμβηση, ποδήλατο, οποιαδήποτε μορφή άσκησης, ωράριο και συχνότητα.
5. Ιατρικά – Κλινικά δεδομένα. Παράλληλα με το διαιτολογικό ιστορικό, συνυπάρχουν και ερωτήσεις ιατρικού ενδιαφέροντος για τυχόν αλλεργίες (τροφικές ή μη), νοσημάτων που σχετίζονται με τη διατροφή ή με επιπλοκές στον οργανισμό (θυρεοειδής, δυσκοιλιότητα, υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακά νοσήματα κ.ά.), οικογενειακό ιστορικό ασθενειών(κληρονομικότητα), λήψη φαρμάκων – συμπληρωμάτων διατροφής κ.ά.
6. Βιοχημικά δεδομένα. Αιματολογικές εξετάσεις, ορμονολογικές εξετάσεις (εάν υφίστανται ορμονολογικές διαταραχές).
7. Πρόσθετες ερωτήσεις και προσδοκίες. Οι ερωτήσεις αυτές συμπεριλαμβάνονται για την καλύτερη και πιο εμπεριστατωμένη “έρευνα” του διαιτολόγου με σκοπό την καλύτερη “ανάγνωση” του ατόμου που βρίσκεται απέναντί του.

Συμπερασματικά λοιπόν, η σύνταξη μίας διατροφής, δεν είναι μία υπόθεση ρουτίνας, όπως η αγορά της εφημερίδας μας από το περίπτερο. Εμπεριέχονται πολλοί παράγοντες, οι οποίοι πρέπει να ληφθούν υπ’όψιν.

Συμβουλή: Μην ακολουθείτε δίαιτες άλλων ατόμων (μητέρας, αδερφής, κάποιου γνωστού), δίαιτες περιοδικών ή γιατρών, χωρίς να συμβουλευτείτε διαιτολόγο!

Σαμαρά Ράνια, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, B.Sc.