Οι παχύσαρκοι ενήλικες με υπερβολικό κοιλιακό λίπος και αντίσταση στην ινσουλίνη είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν διαβήτη από ό,τι οι παχύσαρκοι ενήλικες χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά.
Στην έρευνα συμμετείχαν περισσότεροι από 700 παχύσαρκοι αλλά υγιείς άνθρωποι, ηλικίας 30 έως 65 ετών και κατά τη διάρκεια μιας μέσης παρακολούθησης επτά ετών, 11,5% των συμμετεχόντων ανέπτυξε διαβήτη.
Σύμφωνα με την έρευνα, τα παχύσαρκα άτομα με υπερβολικό σπλαχνικό λίπος (λίπος που βρίσκεται στο εσωτερικό της κοιλιακής κοιλότητας, γύρω από τα εσωτερικά όργανα) και αντίσταση στην ινσουλίνη βρίσκονταν σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια παθολογική κατάσταση κατά την οποία το σώμα δεν χρησιμοποιεί σωστά την ινσουλίνη, μια ορμόνη που ρυθμίζει το σάκχαρο του αίματος. Από την άλλη πλευρά, οι παχύσαρκοι ενήλικες στους οποίους το σωματικό λίπος ήταν ομοιόμορφα κατανεμημένο σε όλο τους το σώμα και κυρίως κάτω από το δέρμα (υποδόριο λίπος), δεν διέτρεχαν τον ίδιο αυξημένο κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2.
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η εκτίμηση της κατανομής του λίπους και η αντίσταση στην ινσουλίνη σε παχύσαρκους ενήλικες μπορούν να προσδιορίσουν τα άτομα που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές σημειώνουν πως η αύξηση των ποσοστών των υπέρβαρων και παχύσαρκων ατόμων παγκοσμίως και κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων δεκαετιών, έχουν συμβάλει στον διπλασιασμό των ποσοστών του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Πηγή: Journal of the American Medical Association, news release, Sept. 18, 2012
