Επανεξετάζοντας τον Δείκτη Μάζας Σώματος για την εκτίμηση του κινδύνου για καρκίνο

Ο ΔΜΣ υπολογίζεται διαιρώντας το βάρος ενός ατόμου (σε κιλά) με το ύψος του (σε μέτρα) εις το τετράγωνο (βάρος/ύψος²). Ο ΔΜΣ έχει γίνει ο πιο ευρέως χρησιμοποιούμενος δείκτης, παιδιών και ενηλίκων, κυρίως χάρη στην ευκολία υπολογισμού του και στην άμεση διαθεσιμότητα του βάρους και του ύψους των ατόμων.

Ένας ΔΜΣ μεταξύ 18,5 και 24,9 θεωρείται ιδανικός ενώ η παχυσαρκία ορίζεται όταν οι τιμή του ΔΜΣ είναι άνω του 30. Όσο υψηλότερος είναι ο ΔΜΣ ενός ατόμου, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος για μια σειρά από παθολογικές καταστάσεις συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων, της υψηλής αρτηριακής πίεσης, του διαβήτη τύπου 2 και ορισμένων μορφών καρκίνου.

Παρ’ όλα αυτά, έχει από καιρό αναγνωριστεί ότι ο ΔΜΣ είναι ένας ατελής δείκτης του σωματικού λίπους, διότι το βάρος δεν κάνει διάκριση μεταξύ άλιπης (μυς, οστά, αίμα, νερό) και λιπώδους μάζας σώματος. Αυτό σημαίνει ότι δύο άτομα μπορεί να έχουν τον ίδιο ΔΜΣ αλλά διαφορετικό ποσοστό σωματικού λίπους. Επιπλέον, όταν χρησιμοποιείται μόνο το βάρος και το ύψος των ατόμων, ο ΔΜΣ μπορεί να διαφέρει ανάμεσα στους πληθυσμούς ή να μην εφαρμόζεται σε όλες τις ασθένειες.

Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να καθορισεί έναν εναλλακτικό δείκτη που θα οδηγήσει σε ισχυρότερη σύνδεση με τον κίνδυνο συγκεκριμένων μορφών καρκίνου σε σύγκριση με το Δείκτη Μάζας Σώματος. Χρησιμοποιώντας το βάρος και το ύψος από σχεδόν 90.000 γυναίκες οι ερευνητές άλλαξαν την τιμή του x στον ΔΜΣ (βάρος/ ύψος^x ) ώστε να ελέγξουν αν κάποιες από τις παραλλαγές του ΔΜΣ μπορούν να προβλέψουν καλύτερα τον κίνδυνο 19 διαφορετικών μορφών καρκίνου.

Οι τιμές του x που έδειξαν σημαντική συσχέτιση με ορισμένες μορφές καρκίνου ήταν κάτω από την τιμή του 2 ως εκθέτη(δηλαδή του ΔΜΣ) και συγκεκριμένα ήταν 0.8 για τον καρκίνο του ενδομητρίου, 1.3 για τον καρκίνο του πνεύμονα σε άτομα που δεν είχαν καπνίσει ποτέ και 1.7 για τον καρκίνο του μαστού μετά την εμμηνόπαυση.

Ενώ αυτά τα ευρήματα θα πρέπει να επιβεβαιωθούν και σε άλλες μελέτες, τα δεδομένα δείχνουν ότι η διαφοροποίηση του εκθέτη στον ΔΜΣ μπορεί να δώσει καλύτερα αποτελέσματα ανάλογα με τον πληθυσμό που μελετάται καθώς και την ασθένεια που μας ενδιαφέρει.

Βιβλιογραφία: Geoffrey C. Kabat, Moonseong Heo, Anthony B. Miller, and Thomas E. Rohan. Scaling of Weight for Height in Relation to Risk of Cancer at Different Sites in a Cohort of Canadian Women. American Journal of Epidemiology, 2012; DOI: 10.1093/aje/kws270