Γιατί ξαναπαίρνουμε πίσω τα κιλά που με τόσο κόπο έχουμε χάσει ή γιατί δεν μπορούμε να χάσουμε κιλά;
Σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν και του COINCET της Αργεντινής, όσο περισσότερο, χρονικά, είναι ένα άτομο υπέρβαρο, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να γίνει η κατάσταση του «μη αναστρέψιμη».
Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η παχυσαρκία είναι, εν μέρει, μια «χρονική» διαταραχή καθώς όσο περισσότερο μένει κάποιος υπέρβαρος, τόσο πιο δύσκολο είναι να χάσει κιλά και αν τα χάσει, είναι πολύ πιθανό να τα ξανακερδίσει και μάλιστα με το παραπάνω. Επιπλέον, η μελέτη τονίζει τη σημασία της έγκαιρης παρέμβασης κατά την παιδική ηλικία ώστε να αποτραπεί μια κατάσταση της οποίας τα αποτελέσματα μπορούν να διαρκέσουν μια ζωή.
Ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία που εμπλέκονταν στη μελέτη ήταν η «ελεγχόμενη και προγραμματισμένη παχυσαρκία», καθώς ήταν εύκολο να παρακολουθηθούν τα πειραματόζωα σε διαφορετικά στάδια της μελέτης και σε διαφορετικές ηλικίες απλά γυρίζοντας ένα διακόπτη που έλεγχε την όρεξή τους.
Γυρνώντας το διακόπτη όταν τα ποντίκια είχαν μόλις τελειώσει τον απογαλακτισμό είχε ως συνέπεια να αποτραπεί η υπερβολική κατανάλωση τροφής και η παχυσαρκία. Επίσης, τα ποντίκια που κατάφεραν να μείνουν σε ένα φυσιολογικό βάρος μέσω της δίαιτας έως την νεαρή ενήλικη ζωή τους, ήταν σε θέση να διατηρήσουν το φυσιολογικό αυτό σωματικό βάρος, ακόμη και όταν σταμάτησαν την ελεγχόμενη δίαιτα. Αντίθετα , στα ποντίκια που δόθηκε μεγάλη ποσότητα τροφής με συνέπεια να εμφανίσουν από νωρίς σημάδια παχυσαρκίας, κατά την ενήλικη ζωή τους δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στο φυσιολογικό βάρος τους, ακόμη και αν δεν έτρωγαν τόσο πολύ ή αν ασκούνταν περισσότερο.
Τα αποτελέσματα της μελέτης ανοίγουν το δρόμο για να τεθούν ερωτήματα σχετικά με το αν μακροπρόθεσμα, τα ποσοστά επιτυχίας μιας διατροφής χαμηλής σε θερμίδες καθώς και η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας είναι πραγματικά αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Εάν δεν αντιμετωπιστεί η παχυσαρκία για μεγάλο χρονικό διάστημα ή έγκαιρα, τότε το σώμα φαίνεται να γυρνάει ένα διακόπτη επαναπρογραμματίζοντας τα πλαίσια του φυσιολογικού βάρους και θεωρώντας το υπερβολικό ως φυσιολογικό. Οι ακριβείς μηχανισμοί που προκαλούν αυτή την αλλαγή είναι ακόμη άγνωστοι και απαιτούν πολύ περισσότερη μελέτη ώστε να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα γιατί η επανάκτηση του βάρους φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτη.
Παγκοσμίως, πάνω από 500 εκατομμύρια ενήλικες και 43 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών είναι υψηλού σωματικού βάρους και βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν υπέρταση, διαβήτη τύπου 2, καρκίνο και καρδιαγγειακά νοσήματα.
Βιβλιογραφία: Viviana F. Bumaschny, Miho Yamashita, Rodrigo Casas-Cordero, Verónica Otero-Corchón, Flávio S.J. de Souza, Marcelo Rubinstein, Malcolm J. Low, Obesity-programmed mice are rescued by early genetic intervention, JCI, October 2012.
