Ένα από τα πιο δυσοίωνα στατιστικά δεδομένα στο χώρο της παχυσαρκίας, αφορά στο ποσοστό των ατόμων που επαναπροσλάβανε βάρος, μετά από την εφαρμογή ενός προγράμματος αδυνατίσματος.
Συνειδητοποιούμε εύκολα λοιπόν, πως το ζητούμενο για έναν παχύσαρκο δεν είναι και δεν πρέπει να είναι, απλά η απώλεια βάρους, αλλά η διατηρησιμότητα αυτής της απώλειας. Για να επιτευχθεί λοιπόν αυτός ο δύσκολος αντικειμενικά στόχος, μείζονος σημασίας είναι η ένταξη του ατόμου σε ένα σωστά καταρτισμένο πρόγραμμα τροποποίησης της διατροφικής (και όχι μόνο) συμπεριφοράς.
Η εν λόγω τροποποίηση, μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από ένα γόνιμο συνδυασμό γνωσιακής (ή γνωστικής) και συμπεριφοριστικής θεραπείας, γεγονός που έχει αποτυπωθεί τα τελευταία χρόνια στη συνείδηση του επιστήμονα διαιτολόγου, ο οποίος δικαίως πια, απομακρύνεται από την τακτική της απλής σύνταξης ενός προγράμματος διατροφής και αποκτά έναν ουσιώδη και πολυδιάστατο ρόλο.
Η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία, βασίζεται στο επιστημονικό γεγονός ότι οι σκέψεις μας είναι αυτές που επηρεάζουν και διαμορφώνουν τα συναισθήματα και την γενικότερη συμπεριφορά μας και όχι εξωγενείς παράγοντες, όπως τρίτοι άνθρωποι, καταστάσεις ή γεγονότα. Το θετικό αυτής της παραδοχής, είναι ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ώστε να αισθανόμαστε και να ενεργούμε καλύτερα, ακόμα και αν η ίδια η κατάσταση δεν αλλάζει.
Την επόμενη λοιπόν φορά που θα σκεφτείτε ότι πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο διατροφής σας και να χάσετε βάρος, μην προβληματιστείτε με αρνητικές σκέψεις του τύπου «θα μου λείψει η αγαπημένη μου σοκολάτα», «τι κρίμα που δεν θα πίνω καθημερινά ποτό», αλλά αναλογιστείτε «τι καλό που θα κάνω στην υγεία μου», «σε λίγο καιρό θα μου κάνουν ρούχα της αρεσκείας μου», «θα αποκτήσω μεγάλη αυτοπεποίθηση με την αλλαγή της εμφάνισης μου» κ.λ.π.
Παράλληλα και στα πλαίσια της συμπεριφοριστικής προσέγγισης, συνειδητοποιήστε πως τροφές που λανθασμένα πιστεύετε πως αποτελούν αιτία των επιπλέον κιλών σας (π.χ. μακαρόνια), πρέπει να ενταχθούν στη δίαιτα σας, σε σωστή ποσότητα και συχνότητα βέβαια, ώστε να «απευαισθητοποιήσετε» τον εαυτό σας από μια λανθασμένη αρνητική σκέψη (τα μακαρόνια με παχαίνουν – δεν θα τα ξαναφάω ποτέ), που με μαθηματική ακρίβεια θα σας οδηγήσει κάποια στιγμή, στην υπερκατανάλωση της «απαγορευμένης», σύμφωνα με τα κριτήρια σας, τροφής!!
Η αλλαγή στην διατροφική συμπεριφορά δεν αρκεί…
Στο πλαίσιο λοιπόν της γενικότερης αλλαγής της συμπεριφοράς απέναντι στην υπόθεση «αδυνάτισμα», μείζονος σημασίας είναι η κατανόηση του δόγματος «δεν πρέπει να χάσω βίαια και απότομα βάρος» (ας σημειωθεί εδώ ότι το βίαιο και το απότομο, ποικίλει για τον κάθε παχύσαρκο ανάλογα με την έκταση του προβλήματος).
Ας ρίξουμε λοιπόν μια πιο διεξοδική ματιά στο τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν εφαρμόζουμε μια δίαιτα απίσχνανσης.
Η απώλεια βάρους των πρώτων ημερών της τήρησης ενός υποθερμιδικού προγράμματος διαίτης, αντικατοπτρίζει απώλεια υγρών και γλυκογόνου (το γλυκογόνο θα το παρομοιάζαμε με την αποθήκη γλυκόζης στο σώμα μας), παρά λιπώδους ιστού. Εκείνη τη στιγμή κάθε γραμμάριο απολεσθέντος γλυκογόνου (που ενεργειακά ισοδυναμεί με 4 θερμίδες) συνοδεύεται από την απώλεια 3 περίπου γραμμαρίων νερού. Ουσιαστικά δηλαδή σε αυτή τη φάση, ενεργειακό έλλειμμα 1000 θερμίδων οδηγεί σε μείωση βάρους ενός κιλού !!! Να λοιπόν πως φεύγουν «νεράκι» τα πρώτα κιλά μόλις ξεκινάμε δίαιτα….
Όταν λοιπόν οι αποθήκες γλυκογόνου του οργανισμού μας «αδειάζουν», η αναζήτηση ενέργειας καλύπτεται κυρίως (και όχι αποκλειστικά) από τον λιπώδη ιστό. Τότε απαιτείται έλλειμμα 7000 Kcal για να χαθεί 1 κιλό σωματικού βάρους. Είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή που αρχίζουν οι πρώτες ανησυχίες για το αν και κατά πόσο η δίαιτα είναι αποδοτική, ενώ συνάμα χάνεται ο αρχικός «ενθουσιασμός» των πρώτων ημερών της έντονης απώλειας. Εκεί λοιπόν καλείται να επέμβει ο επιστήμονας διαιτολόγος και να προσανατολίσει σωστά το άτομο, εξηγώντας του πως με ένα ενεργειακό έλλειμμα 1000 Kcal καθημερινά, που μπορεί να προέρχεται από έναν συνδυασμό αύξησης της σωματικής δραστηριότητας και τήρησης εξατομικευμένης υποθερμιδικής διατροφής που να στηρίζεται στην σταδιακή αλλαγή διατροφικών συνηθειών, είναι εφικτή η απώλεια 1 kgr εβδομαδιαίως.
Κατά την διάρκεια της απώλειας βάρους, χάνεται όχι μόνο λιπώδης ιστός αλλά και μυϊκός. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να εξασφαλίσουμε τη λιγότερη δυνατή απώλεια μυϊκού ιστού, κάτι που σε γενικές γραμμές μπορεί να επιτευχθεί με την αποφυγή της εφαρμογής αυστηρών και ακραίων διαιτών. Πάντως αξίζει να αναφερθεί πως όσο η απώλεια συνεχίζεται, ο οργανισμός ενεργοποιεί μηχανισμούς διατήρησης του μυϊκού του ιστού. Μάλιστα αυτή η προσαρμογή δείχνει να είναι πιο αποτελεσματική στους παχύσαρκους παρά στους αδύνατους.
Η άσκηση βοηθά πολύ στη διατήρηση του μυϊκού ιστού σε ικανοποιητικά επίπεδα και αυτός είναι ο κύριος λόγος που προτείνεται κατά την διάρκεια ενός προγράμματος αδυνατίσματος.
Μελέτες υποδεικνύουν πως αν ένας άντρας με δείκτη μάζας σώματος 30, χάσει 10 κιλά σε 3 μήνες μόνο με δίαιτα, ένα ποσοστό 29% της απώλειας θα αντιπροσωπεύει μυϊκή μάζα σε αντίθεση με ένα ποσοστό 17%, όταν το ίδιο ποσό βάρους χαθεί με συνδυασμό δίαιτας και άσκησης…
Την επόμενη λοιπόν φορά που θα σκεφτείτε πως κάτι πρέπει να αλλάξετε στην εξωτερική σας εμφάνιση και να χάσετε βάρος, αναλογιστείτε πόσο σημαντικό είναι να αλλάξετε πρώτα τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, απέναντι στη διατροφή και γενικότερα στη ζωή σας…
Πηγή: diet.tv